Dzisiejszy wpis rozpoczyna cykl postów, w których będę prezentował, z mojej perspektywy, ciekawe orzeczenia wydane w sprawach karnych, cywilnych lub sądowoadministracyjnych, poruszające przy tym częstokroć dość nieoczywiste i nietypowe kwestie. W przypadku chęci uzyskania dodatkowej, bardziej szczegółowej analizy konkretnego przypadku, zahaczającego o poruszoną w poniższych orzeczeniach problematykę, zapraszam do kontaktu z Kancelarią.
Postanowienie Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 4 grudnia 2009 r., I CNP 91/09
„Środkiem prawnym wyłączającym dopuszczalność skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 424[1] KPC), w razie zmiany stosunków (art. 138 KRO) jest pozew o obniżenie, podwyższenie lub wygaśnięcie alimentów.”
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku – I Wydział Cywilny z dnia 25 października 2018 r., I AGa 139/18
„Dla dokonania prawidłowej oceny właściwości zobowiązania wynikającego z przestępstwa z art. 296 KK, za popełnienie którego pozwany został skazany oraz ustalenia opóźnienia w spełnieniu świadczenia (art. 481 KC) wynikającego z zobowiązania powstałego wskutek popełnienia tego przestępstwa, najbardziej miarodajną byłaby data wezwania pozwanego do naprawienia szkody przez zapłatę konkretnej kwoty pieniężnej. Data popełnienia przestępstwa czy nawet data uprawomocnienia się wyroku karnego skazującego za popełnienie przestępstwa nie są w tym względzie tak miarodajne, albowiem z reguły sprawca szkody wyrządzonej przestępstwem z art. 296 KK nie wie w wymienionych datach, w jakiej wysokości dokonanym przestępstwem wyrządził szkodę osobie poszkodowanej.”
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 stycznia 2020 r., II OSK 3496/18
„Decyzje w sprawie stwierdzenia choroby zawodowej wydaje się na podstawie materiału dowodowego, w którym szczególne znaczenie przypisano w regulacji prawnej orzeczeniom lekarskim. W zakresie ustaleń stanu faktycznego regulację zawarto w rozporządzeniu z 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1367), normując szczegółowe właściwości do orzekania w zakresie chorób zawodowych, prawo do zakwestionowania treści orzeczenia lekarskiego. Podważenie mocy dowodowej tych orzeczeń jest dopuszczalne, ale wymaga takich dowodów, które nie pozostawiają dalej otwartym ustalenie czy choroba zawodowa wystąpiła w okresie ustalonym w wykazie chorób zawodowych.”
Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 20 marca 2015 r., II CSK 254/14
„Wyrok uniewinniający w sprawie karnej jest niewątpliwie dokumentem urzędowym korzystającym z domniemania prawdziwości i jego treść stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo zaświadczone, a więc fakt uniewinnienia oraz to, że sąd karny w określony sposób ustalił i ocenił fakty i moc dowodową poszczególnych dowodów. Domniemanie to jest domniemaniem wzruszalnym a ciężar jego obalenia, zgodnie z art. 252 KPC, spoczywa na tej stronie, która zaprzecza prawdziwości dokumentu. Dokumenty urzędowe korzystają z domniemania prawdziwości tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone, a w orzeczeniu sądowym objęte są nim treść rozstrzygnięcia i motywy, jakimi kierował się sąd, który je wydał. Domniemanie to nie obejmuje natomiast prawdziwości ustaleń faktycznych, które były objęte podstawą rozstrzygnięcia.”
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 5 grudnia 2019 r., II SA/Sz 833/19
„Dane niezbędne do ustalenia praw strony do świadczeń z funduszu alimentacyjnego, jak też i innych świadczeń np. rodzinnych muszą wynikać z treści uzasadnienia decyzji, a nie jedynie z akt administracyjnych.”